عشق در انسان اثری مانند مواد مخدر دارد و می‌تواند در کاهش درد نقش زیادی داشته باشد. به گزارش دیلی‌میل، محققان دانشگاه استنفورد اعلام کردند احساسات شدید و عشق زیاد می‌توانند مانند مسکن‌های قدرتمند عمل کند.
برای مثال زمانی که به انسان‌ها تصاویر افراد علاقه آنها نشان داده می‌شود احساس درد در آنها بسیار کاهش پیدا می‌کند. این تصاویر باعث فعال شدن پاسخ احساسی در مغز می‌شود که با انگیزه و پاداش نیز مرتبط است.
پروفسور شان مکی از دانشگاه استنفورد در کالیفرنیا در این باره گفت: زمانی که انسان‌ها احساس عشق و علاقه را تجربه می‌کنند، تغییرات زیادی در روحیه آنها به وجود می‌آید که تجربه آنها از درد را تغییر می‌دهد. محققان معتقدند فهم شیوه‌ای که عشق می‌تواند روی انسان تاثیرگذار باشد راه را برای ساخت متدهای جدید برای کاهش درد هموار می‌کند.
آرتور آرون یک روانشناسی در دانشگاه نیویورک در این باره گفت: عشق باعث فعال شدن همان قسمت‌هایی از مغز می‌شود که در هنگام مصرف داروهای مسکن به کاهش درد منجر می‌شود. زمانی که شما در مورد فرد مورد علاقه خود صحبت می‌کنید همان قسمت‌هایی از مغز شما فعال می‌شوند که در زمانی که شما یک جایزه بزرگ را می‌برید و یا مواد مخدر مصرف می‌کنید شروع به کار می‌کنند.
محققان برای بررسی اثر عشق روی زندگی انسان تحقیقاتی را روی زوج‌هایی آغاز کردند که نزدیک به ٩ ماه از آشنایی آنها می‌گذشت. این مدت فاز اولیه روابط عاشقانه محسوب می‌شود و معمولا شدت زیادی دارد. در این دوره معمولا انسان‌ها بسیار پرانرژی و شاد هستند و بسیار در مورد عشق خود فکر می‌کنند.
در این مطالعه در دست هر کدام از این افراد یک شبیه‌ساز گرمایی که با کمک کامپیوتر کنترل می‌شد قرار داده شد که می‌توانست باعث بروز درد در انسان شود. در مقابل هر کدام از این افراد تصویری از فرد مورد علاقه آنها قرار داده شد که در حین انجام آزمایش می‌توانستند به آن نگاه کنند. به نظر می‌رسد عشق و علاقه باعث تغییر فعالیت قسمت‌هایی از مغز می‌شود و باعث می‌شود احساس درد در طول مسیر نخاعی انسان متوقف شود. درست همین حالت در هنگام استفاده از مواد مخدر در بدن انسان دیده می‌شود.
دکتر پاول گیلبرت عصب شناس از دانشگاه دربی در این باره به بی‌بی‌سی گفت: رابطه بین احساسات و درک و دریافت انسان از درد کاملا واضح و مشخص است. به عنوان یک مثال دیگر می‌توان به یک بازیکن فوتبال اشاره کرد که از درد شدید رنج می‌برد اما به خاطر تحریک احساساتش در نواحی خاصی از مغز تمایل دارد به بازی خود ادامه دهد.
البته احساس عشق و علاقه شدید فقط در مراحل اولیه آشنایی اثر بسیار زیادی دارد، اما در مراحل بعدی در طی یک رابطه عشق شدید می‌تواند به احساساتی مانند آرامش و خوشبختی تبدیل شود که آنها نیز به نوبه خود در کاهش احساس درد موثر هستند.
به همین دلیل است که انسان‌های تنها و افسرده معمولا آستانه تحمل درد پایینی دارند و با کوچک‌ترین ناملایمات روحیه خود را می‌بازند و یا در مقابل مشکلات مقاومت پایینی از خود نشان می‌دهند.
مطالعات قبلی نیز نشان داده بود عشق و علاقه در انسان اعتیاد آور است. دانشمندان معتقدند دلیل اصلی دشوار بودن جدایی و شکست عشقی نیز همین عامل است. تحقیقات نشان می‌دهد افرادی که دچار این حالت می‌شوند مشابه با اشخاصی هستند که برای ترک اعتیاد تلاش می‌کنند.
دکتر هلن فیشر از دانشگاه راتگرز که این تحقیقات را انجام داده است در این باره گفت: عشق مانند اعتیاد است. احساس علاقه می‌تواند مانند یک اعتیاد قدرتمند در بدن انسان شکل بگیرد و به این ترتیب جدایی تاثیرات بسیار مخربی روی ذهن و روان انسان‌ها دارد.
فیشر و همکارانش مغز ١٥ داوطلب را که به تازگی دچار شکست عاطفی شده بودند اسکن کردند. این افراد با وجود پایان یافتن زندگی مشترکشان هنوز هم به همسر خود علاقه داشتند. به طور متوسط این افراد دو سال با همسر خود زندگی کرده بودند و تقریبا ٢ ماه بود که از او جدا شده بودند.
بررسی‌ها نشان داد که این افراد ٨٥ درصد از اوقاتی را که در بیداری هستند به همسر خود فکر می‌کنند و قسمت‌هایی از مغز آنها فعال است که با مصرف مواد مخدر فعال می‌شود. عشق و علاقه تاثیر بسیار بنیادی در انسان دارد و حتی می‌تواند زندگی یک شخص را به طور کامل متحول کند.